The Breaking Dawn

Early morning is an awesome sight,
When dawn awakes from the depth of night.

I got a chance to watch the twilight,
The beauty was surreal, I felt feather light.

The crescent moon seemed to be a broken ring,
As if lost from the finger of a king.

Surrounding the moon were the remaining stars
Just like droplets from Unicorn scars.

A pale light was peeking from behind horizon,
A reddish glow turning rapidly to crimson

It was a wet dawn, the onset of monsoon,
It had rained yesterday, mother nature's boon.

The chirping of crickets could still be heard,
The swan songs before being meals of a bird.

An owl was hooting on a nearby tree,
Off to a sleep after a hunting spree.

The Sun was rising, spreading warmth all around,
The world was rising, healthy and sound.

Chirping of birds were the first of the voices,
That reached my ears. Ah! the best among choices.

The world is awake, off to another day,
The usual daily business, is about to get under way.

കല്യാണം

കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഞാന്‍ ഒരു കല്യാണത്തിന് പോവ്വണ്ടായി. ചുറ്റോറം ആളും ബഹളോം തന്നെ………

ഒരു കണക്കിന് സീറ്റ്‌ കിട്ടി. ന്നിട്ട് മണ്ഡപത്തിക്ക് നോക്കീപ്പോ, ചെക്കനേം കാണാല്യ, പെണ്ണിനേം കാണാല്യ. കൊറേ ക്യാമറക്കാര്ടെ മൂട് മാത്രം കാണാണ്ട്. അപ്പൊ, ന്‍റെ അട്ത്ത് ഇരുന്ന ഒരു കാരണോര്‍ പറയാ: “പണ്ടൊക്കെ കല്യാണത്തിന് കാര്‍ന്നോമ്മാരാ പറയാ എവിടേ നിക്കണ്ടി, എന്തേ ചെയണ്ടി ന്ന്. പ്പൊ അങ്ങന്യൊന്നുവല്ല. ക്യാമറക്കാരാ പറയാ എവിടേ നിക്കണ്ടി, എന്തേ ചെയണ്ടി ന്ന്. കാലം പോയൊരു പോക്കേ…”

കൊറേ നേരം ഇരുന്ന് മടുത്ട്ടാവും, ന്‍റെ മുമ്പില്‍ ഇരുന്ന ഒരു വല്യമ്മ പിന്നിക്ക് തിരിഞ്ഞ് ന്നോട് ചോയിച്ചു. “ കെട്ട് കഴിഞ്ഞോ മോനേ?” “ഇല്യാ വല്യമ്മേ” ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. “ഓ, ന്നാലും സാരല്യ. കെട്ടൊക്കെ ഇനി ടി.വീല് കാസറ്റ് ഇട്ട് കാണാ. ഞാന്‍ വേഗം പോട്ടെ. ഇല്ലെങ്ങി ഒന്നാം പന്തീല് സീറ്റ്‌ കിട്ടില്യ. പ്പൊ തന്നെ എല്ലാരും അങ്ങട്ട്ട് എത്തീണ്ടാവും”

കൊറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോ, ഒരു കയ്യടി കേട്ടു. താലി കെട്ട് കഴിഞ്ഞൂത്രേ. മണ്ഡപത്തില് അപ്പളും ക്യാമറക്കാര്ടെ മൂട് തന്നെ……

ഞാന്‍ ന്നോട് തന്നെ പറഞ്ഞു: “കാലം പോയൊരു പോക്കേ…….”

Bubble

Sometimes I wonder, what is a bubble?

Its so beautiful, but yet so humble.

It is a perfect cute little sphere,

Causes no one no fear.

It barely lasts more than a minute,

Yet watching it gives us, a joy infinite.

All seven colours of the rainbow converge

Upon the bubble as if it’s a mirage.

It bursts in a second, yet the image lingers.

Leaves a moist imprint, on our fingers.

At times my dreams are a little like the bubbles.

They are beautiful, but not so humble.

Both are ruined in a matter of minutes,

And the joy both give knows no limits.

Dreams, like bubbles, have colours in plenty,

And the good things in a dream are also not scanty.

The bubbles, when punctured, leave a moist mark,

But the dream, when ruptured, causes our minds to go dark.

The agony of a broken dream is unlike any other pain.

The effect is so horrible, as if cutting a vein.

Most times, my dreams are broken.

And so is my mind vigorously shaken.

But my heart is an idiot, for never does it learn.

In spite of everything, it continues to yearn.

It never loses hope, never ceases to dream.

It creates its own world, an impossible realm.

But who am I to blame the heart?

Its doing what it should, just playing its part.

I make bubbles, knowing all of them will burst,

So you decide, whom should I blame first?